Het kloven van de berghouten

Vandaag zijn de eerste stappen gezet voor de bouw van de scheepswrakbank: het benodigde hout is geselecteerd en de eerste stam gekloofd. De beide helften van die stam gaan dienst doen als de onderste, smallere en iets uitstekende huidgang, ofwel het berghout.

Berghouten waren stootranden die de dunnere delen van de scheepshuid tegen schade beschermden, bijvoorbeeld tijdens het afmeren van het schip. Hun grotere dikte maakte ze ook belangrijk voor het langsverband van het schip; die verstevigende taak krijgen ze ook in de scheepswrakbank. Voor het maken van de berghouten heb ik een drie meter lange paal van douglas over de lengte in tweeën gespleten. Dit kloven is ontzetten leuk om te doen, al is het wel spannend wanneer de paal zo lang en dun is! Een gevaar is dan namelijk dat één helft te dik en de ander te dun wordt.

Om het splijten onder controle te houden heb ik eerst aan beide kanten van de paal een strook schors verwijderd en rechte lijnen getrokken. Dat laatste doe je gemakkelijk met een slagkoord: een touw met krijtpoeder dat je strak aanspant, optilt en dan laat schieten. Door de slag van het koord laat het krijt op het hout een kaarsrechte lijn achter. Langs beide lijnen heb ik V-vormige groeven uitgehakt, om vervolgens met een blokhamer in elk van deze groeven een handbijl te slaan en die ook steeds iets op te schuiven. Zo worden de houtvezels over de lengte van de balk op precies de juiste plek doorgesneden.

Hoewel mijn blokhamer tijdens dit proces het loodje legde, slaagde het kloven wonderwel! Al spoedig lagen daar twee even dikke halfronde palen. Het splijtvlak is eerst nog erg ruw, maar dat is met een dissel en haalmes gauw verholpen. Over de afwerking meer in het volgende bericht!